ಪ್ರಾಸಗಳ ಅಪ್ರಸ್ತುತ ಪ್ರಸಂಗ

ಚಹಾ ಕಪ್‌ ಮತ್ತು ಕವನಗಳ ತಾಪ!

ಕವನಗಳೆಂದರೆ ಹೆದರಲು ನನಗೆ ಸಕಾರಣಗಳಿವೆ. ವಿನಾಕಾರಣ ಹೆದರಲು ನಾನೇನು ಇವನಲ್ಲ. ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಹಲವು ಅನುಭವಗಳಾಗಿವೆ. ಇದೊಂದು ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ನಂತರ ನಡೆದದ್ದು. ಮದುವೆಯ ಮರುದಿನ ಸಂಬಂಧಿಕರು, ಗೆಳೆಯರು ಎಲ್ಲರು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಜೋಡಿ ಸಮೇತ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ ಹಾಗು ಮದುವಣಿಗರು ಅವರವರ ಶಕ್ತ್ಯಾನುಸಾರ ಉಟಕ್ಕೋ, ಚಹಾ ತಿಂಡಿಗೋ ಒಮ್ಮೆ ಹತ್ತಿರದವರ ಮನೆಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ನಾನೂ ಸಹ ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ಮರುದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೆಂಟರಿಷ್ಟರ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿಬಂದಾದಮೇಲೆ ಒಬ್ಬರು ಹತ್ತಿರದವರ ಮನೆಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡದೆಹೋದರೆ ತರವಲ್ಲ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಒಂದು ಚಹಾ ಕುಡಿದು ಅವರ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯ ತೀರಿಸಿಬಿಡುವುದೆಂದು ವಿನುತಾಳೊಂದಿಗೆ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ.

ಮನೆಯ ಯಜಮಾನ ತಾನು ಅಂದುಕೊಂಡಿರುವ ಸಂಬಂಧಿಕ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬಚಾವಾದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಒಳಗೆ ಹೋದೆವು. ಒಳಗೆ ಮನೆಯ ಯಜಮಾನಿ ಏನೋ ಹೊಲಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ಬೇಗನೆ ವಾಪಸಾಗುವ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಚಹಾ ಮಾಡಲು ಹೇಳಿದೆ. ಸುಮ್ಮನಿರಲಾರದೆ ಏನೋ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಅಂತೇನೋ ಗಾದೆ ಮಾತಿದೆಯಲ್ಲ ಹಾಗೆಯೇ ನಾನು ವಿನುತಾಳೊಂದಿಗೆ ಯಜಮಾನಿಯ ಪ್ರತಿಭೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಹೇಳಿದೆ.

ಅಷ್ಟು ಹೇಳಿದೆ ತಡ ಯಜಮಾನಿ ವಿನುತಾಳ ಎದುರಿಗೆ ಅವಳ ಪ್ರತಿಭೆಗಳ ಅನಾವರಣ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿದಳೋ ಏನೋ ಚಹಾ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಒಂದು ಕವನಗಳನ್ನು ಬರೆದಿರುವ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಹಿಡಿದಳು. ಆಗ ನನಗೆ ನನ್ನ ತಪ್ಪಿನ ಅರಿವಾಯಿತು. ನಾವು ಒಂದೊಂದೇ ಕವನ ಓದಿದಂತೆ ಆ ಕವನದ ದ್ವನ್ಯಾರ್ಥ, ಅವು ಹುಟ್ಟಿದ ರೀತಿ, ಹಾಗು ಅದರ ವಿಶೇಷತೆ ಮುಂತಾದವನ್ನು ಯಜಮಾನಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆ ಕವನಗಳೋ ಹಲಕೆಲವು ಪ್ರಾಸಗಳ ಅಸಂಬದ್ದ ಜೋಡಣೆಗಳಂತೆ ನನಗೆ ಕಂಡವು. ಅವುಗಳನ್ನು ಓದುವುದು ಒಂದು ತೆರನಾದ ಹಿಂಸೆಯಾದರೆ ಕವನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ರಚಿಸಿದವಳ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಇನ್ನೊಂದು ತೆರನಾದದು. ಆ ಕವನದ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಹರಿದು ಬಿಸಾಡಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಹೀಗೆ ತಡೆದು ಕೊಂಡೆನೋ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ. ವಿನುತಾಳೋ ನನ್ನ ನೋಡಿ ಮುಸಿ ಮುಸಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು, ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಈಗ ಅನುಭವಿಸು ಎನ್ನುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ.

ಯಜಮಾನಿಯು ನಮ್ಮೂರಿನ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಪ್ರತಿಭಾನ್ವಿತ ಕವಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿ ಒಂದೆರಡು ಕವನಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಳಂತೆ. ಅವನ್ನು ತರುತ್ತೇನೆಂದು ಆಕೆ ಮೆತ್ತು ಹತ್ತಿ ಹೋದಳು. ದೇವರು ಅವನೇ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗುವುದಿಲ್ಲವಂತೆ ಯಾರದೋ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾನಂತೆ. ಈ ಮಾತು ಆ ದಿನ ಅಕ್ಷರಶಃ ಸತ್ಯವಾಯಿತು, ಯಜಮಾನನೆಂದು ಅಂದುಕೊಂಡಿರುವ ಕವಯಿತ್ರಿಯಾದವಳ  ಗಂಡ ದೇವರ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಕವನಗಳ ಕೂಪದಿಂದ ಮುಕ್ತಿಕೊಡಿಸಿದ. ಮೊದಲು ಚಹಾ ಮಾಡು ಉಳಿದದ್ದೆಲ್ಲ ಆಮೇಲೆ ಎಂದು ಯಜಮಾನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಅವನು ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಣ ಕಾಪಾಡಿದ.

ಇದೆ ತರಹ ಕವನಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಹಲವು ಅನುಭವಗಳಾಗಿವೆ. ಇನ್ನೊಂದೆರಡು ಆದರೆ ಬಹುಷಃ ಫೋಬಿಯಾಗಳ ಸಾಲಿಗೆ "ಕವನ ಫೋಬಿಯಾ" ಎಂಬೊಂದು ಹೊಸದನ್ನು ಸೇರಿಸಬೇಕಾಗಬಹುದು. ಪ್ರಾಸ ಪದಗಳನ್ನು ಅಸಂಬದ್ಧವಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿದರೆ ಕವನ ಆಗುವುದೇ? ಅದೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನವ್ಯ ಚಿತ್ರಕಲೆಯಂತೆಯೇ. ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಬಣ್ಣದ ಎರಚಾಟ.

ಕೆ ಎಸ್ ನರಸಿಂಹ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಬರೆದ ಮೈಸೂರು ಮಲ್ಲಿಗೆ, ಕುವೆಂಪುರವರು ಬರೆದ ಕೆಲವು ಕವನಗಳು ಎಲ್ಲ ಓದಿದ್ದೇನೆ. ಅವು ಅದೆಷ್ಟು ಸುದರವಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದಿವೆ, ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿವೆ.

ಇವರು ಒಂದಷ್ಟು ಕವನಗಳನ್ನು ಗೀಚಿ, ಮನೆಗೆ ಯಾರಾದರು ಬರುವುದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತಾರೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಬಂದವರಿಗೆ ಕೊರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಚಹಾ ಕೊಟ್ಟು ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿ ತಮ್ಮ ಬತ್ತಳಿಕೆಯಿಂದ ಕವನಗಳನ್ನು ಹೊರತೆಗೆಯುತ್ತಾರೆ. ಚಹಾ ಕುಡಿಯದೆ ಎದ್ದೇಳುವಂತೆಯೂ ಇಲ್ಲ ಇವರ ಕೊರೆತ ಸಹಿಸಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.